هفت ساله که چشمای من منتظر نگاهته 

دروغ به این دلم میگم ؛ که اون هنوز کنارته

هفت ساله که تنها گذاشتی تو منو     

کاشکی می شد بهت می گفتم که نرو

هفت ساله که عطرت هنوز رو تنمه    

صدای خنده هات هنوز واسه دلم یه مرحمه

هفتساله که چشام پراز شقایقه   

بزرگترین رنج واسه من گذشتن دقایقه

هفت ساله که تک تک سلولای من   

داد می زنه  خدا منو از قصر آدما ببر

هفت  ساله که رو دفترم گل ها رو پرپر می کنم  

بدون تو ؛ تو غصه من روزامو هی سر می کنم

هفت ساله که مثل بهاره این دلم    

 گاهی پرازابرو گاهی شرشره بارونه دلم

هفت ساله که از همه چی بی خبرم  

کاشکی می شد یه بار بیای به دیدنم

هفت ساله که میون غم دربه درم     

بیا ببین با رفتنت چیا اوموده به سرم

هفت  ساله که آروم یه شب نخوابیدم   

هربار که من خوابم می برد ؛ خواب نگاتو میدیدم

هفت ساله که سرد تنم؛اما هنوز منتظرم     

منتظر یه شاخه گل که بذاری روتنم

  یه بچه دیدم

                         داشت گریه میکرد و میگفت:
                  

                          هیچکس با من بازی نمیکنه.
                  

                        تو دلم گفتم تو بزرگ شو ؛
                 

               ببین چه بازیهایی که باهات نمیکنن...!

دلم بچگی میخواهد

مثل آن دوران که من و تو بودیم و یک اتاق و خلوتی عمیق

 تاس بر زمین میریختی

و هر وقت چیزی جز"شیش" می آوردی

آرام تاس بازی ات را به سوی "شیش" روانه میکردم

به ظاهر خود را به ناراحتی میزدم

ولی

شاد میشدم!

برایت "شیش"آورده بودم

من باخته بودم

ولی لبخند بعد از برد تو برایم کافی بود

تا بعد این همه سال دوباره به آرزوی باخت در کنارت بنشینم

به امید آن روز که برای همیشه در کنارم باشی

رودر رو

این خاطره را برایت بازگو کنم...