درنقاشی هایم تنهاییم را پنهان می کنم

در دلم دلتنگی ام را

در سکوتم حرف های نگفته ام را

در لبخندم غصه هایم را...

امـــــروز تـــــولــــــــدم بــــــــود ... 

گــــــذشــــــت ... 

ولــــی اونـــی کـــه بایـــد باشـه نـــیـــست 

پـــس چــــــه فـــــایـــــده ...

مـــبــارک بـاشــــــــه ؟

پاییز که ازراه می رسد ‎
خاطرات جان دوباره میگیرند‎
روی صحنه ذهنم
شروع به بازی میکنند‎
ومن تماشاچی تنها و همیشگی آنها ‎
با بعضی می خندم ، بابعضی گریه میکنم‎
پاییز‎
باران‎
فرش رنگارنگ خیابان‎
صدای خش خش برگها ‎
همه و همه برایم شعرزندگی می خوانند‎
برای من سال نو باپاییز آغاز می شود ‎‎

بــــــ*اران

بازشعرهایم بوی تورا گرفته اند
ومن درخواب هم تورامیبینم
چه طعم شیرینی دارد خوابی که با رویای توهمراه است
حتی اگر برای لحظه ای به کوتاهی یک سلام باشد‎
بــــــــــ*اران

دلم تنگ است...
دلم اندازه حجم قفس تنگ است
سکوت از کوچه لبریز است
صدایم خیس و بارانی ست
نمیدانم چرا در قلب من پاییز طولانیست ...

پای که درحریم دریا میگذارد
موجهای زیبا به استقبالش می دوند
دریا آغوش بازمیکند وچون عاشقی به دورپاهایش حلقه میزند
چشمانش را برای لحظه ای می بندد
وگوش به نجوای آرامش بخش دریا می سپارد 
صدای دریا و نوازشهای عاشقانه اش اورا به اوج سرخوشی میرساند
گویی درهوا غوطه وراست
چشم بازمیکند زیبایی دریا با رنگ زیبایش او را به وجد می آورد بی اراده تسلیم دریا میشود 
وتن به دریا می سپارد 
بــــــ*اران

چند وقته که برات اهمیت نداره گریه های من

خلوت شبات دیگه شده غریبه با صدای من

زندگی تو از آرزو و حال و روز من جداست

حالا که تو شدی یه آدم غریب و سرد بی حواس

من از این شهر میرم شهری که ستاره هاش خاموشه

…………

هزار بار هم که از این شانه به آن شانه بِغَلتی

این شب

صبح نمی شود

وقتی

دل تنگ باشی

تنها بودم

همه جا تاریک شد

ترسیدم

سراسیمه و سرگردان دویدم و آغوش تو را یافتم

قرار گرفتم

آرام شدم

همه جا روشن شد

ولی باز تو رفتی و من ماندم و تاریکی و ترس….

هنوز رفتن تو باور نکردم

گلای سرخ تو پرپر نکردم

هنوز عکست تو قاب روی تاقچست

یه لحظه با نبودت سر نکردم

……….